[PIAS NITES]: L.A. Salami, Esther & Fatou - Vertelsels van een filosoof

Chez Pias, 7 mei 2018

Of er tegenwoordig nog vraag is naar een poëet met een gitaar en een mondharmonica? Behoorlijk weinig, kunnen we u verzekeren. De tijden veranderen en zo wordt Lookman Adekunle Salami de stem van een generatie die er niet naar wilt luisteren.

 

Het Pias Nites-concert van de Londenaar had door de beperkte opkomst een behoorlijk huiskamerconcertgehalte. Maar laat er nu net geen betere locatie bestaan voor de postmoderne proza van L.A. Salami dan het knusse, met kussens en zetels ingeklede zaaltje van CHEZ PIAS.    

Een andere band die bovendien opvallend goed tot zijn recht kwam in deze intieme setting was opener Esther & Fatou. De meisjes brachten fantastische, vocale harmonieën die ons benieuwd maakten naar wat de toekomst nog zal brengen. Het duo mag dan wel voortdurend in de schaduw van het Zweedse First Aid Kit spelen, in Brussel deden ze dat helemaal niet slecht.

Dat de gemoedelijke sfeer deze avond nooit zou verdwijnen, werd duidelijk toen L.A. Salami het podium betrad. De man nam rustig de tijd om zijn gitaar te stemmen, zijn mondharmonicahouder in elkaar te knutselen en een micro aan de praat te krijgen. Het duurde bijgevolg een tijdje alvorens hij met Monday May Be Coming de set op gang trok. Een fantastische set weliswaar, die bestond uit de vertelsels van een filosoof met een gitaar en een stem die zo aangenaam in het oor ligt, dat je wel eens zou durven afdwalen en halverwege de set in slaap dommelen om bij het eindapplaus wakker te schrikken. Gelukkig was dat niet wat ons overkwam, want we zouden geen strofe hebben willen missen van de prachtige teksten die Lookman Adekunle ons toevertrouwde.

Toch was het enigszins opvallend en gewaagd dat er nooit werd gegrepen naar een sneller en steviger nummer zoals bijvoorbeeld I Wear This Because Life Is War! of The City Nowadays. Het publiek een enkele keer grondig wakker schudden was nochtans geen slecht idee geweest. Het aantal meegereisde leden van The Bootmakers, de begeleidingsband van L.A. Salami, beperkte wellicht de mogelijkheden. De man had slechts twee muzikanten meegebracht waarvan de ene zich het grootste deel van de set achteraan tussen het publiek nestelde en de andere van het soort was die de houtzaag als instrument bespeelt. Het was zeker niet de eerste keer dan we een muzikant een zaag met een strijkstok zagen beroeren; het was wel de eerste keer dat we ons daar niet aan ergerden.

Maar het grootste deel van de set stond onze profeet dus gewoon alleen op het podium en kregen we rustig prikkelende songs toegeworpen zoals Day To Day (For 6 Days In A Week), My Thoughts, They To Will Tire en The Talisman On The Age Of Glass. Telkens groots in kritieken over het alledaagse bestaan, met hoofdrollen voor de oorlog tegen de tijd en de inspirerende man (bijgenaamd The Talisman) die L.A. in Normandië ontmoette en wiens gedachten hij in zijn songs vereeuwigde.